CHRISTIANUS

I.

CHRISTIANUS

Dux Brunsuicensis, cognomine Senior, filius Wilhelmi Cellensis lineae condrtoris, fratri Ernesto successit, A. C. 1611. Episcopus etiam Mindensis: Cum Friderico Ulrico agnato, qui lineae Guelferbytanae praerogativam aliquam urgebat, de priori sede controversiam habuit. Ur Rex Daniae inferioris Saxoniae circuli Dux esle posset, quodmunus Christiani fuerat, praetextu gravioris aetatis abdicatus est, sed iussi sunt a Caesare Ordines imperium circuli ei restituere. Decessit successore Augustô fratre.

II.

CHRISTIANUS

Dux Saxoniae, filius Ernesti Gothanae lineae conditoris. Item Marchio Brandeburgicus, filius secundus Ioh. Georgii novam orsus est lineam Culmbacensem seu Beruthinam dictam, nactus ex successione Georgii Frideriei agnati tractum in Franconia montanum et ad Ayssum. Neptem sponsam Ioh. Friderici Ducis Wirtenbeigici Sponso nomine Electoris adduxir A. C. 1609. Conventnis Lipsiensi ipse quoque interfult A. C. 1630. Obiit A. C. 1655. relictô ex filiorum maiori Erdamannô Augustô A. C. 1651. defunctô, nepore Christianô Ernestô, vide infra, et aliô filiô Georgiô Albertô. Item Dux Brigensis in Silesia, filius tertius Ioh. Christiani, de quo infra, ex Luisa Anhaltina genuit Georgium Wilhelmum, qui solus e Piasteis superstes, A. C. 1676. obiit. Item nomen aliquot veterum Comitum Oldenburgicorum, e quibus inprimis memorandus venit pater Theodorici cognomine Fortunati: quô natus Christianus, Daniae postea Rex primus huius nominis fuit, frater Gerhardi, a quo Oldenburgici continuati sunt, etc.

III.

CHRISTIANUS

Princeps Anhaltinus, filius Ioachimi Ernesti, Bernburgicum ramum coepit, militari inprimis laude celebris. Exercitum auxiliarem in Galliam adduxit A. C. 1591. Inde in Argentmensi bello operam suam Brandeburgicis addixit, A. C. 1592. Ex co in Unione ipse unus e praecipuis et arcanorum omnium particeps, atque Vicarius generalis fuit, illisque auspiciis cum Mauritio Nassovio Iuliacum cepit, A. C. 1610. Ob hoc partis studium a Ferdinando II. Imperatore proscrigtus A. C. 1621. sed post biennium eidem reconciliatus, singulari in aula illius honore fuit. Moriens A. C. 1630. reliquit filios Christianum iuniorem, (qui in praelio Pragensi captus A. C. 1620. sed sequenti dimissus, obiit A. C. 1656. relictis ex Eleonora Sophia Holsata Victore Amadeô et Carolô Ursinô) arque Fridericum, Hatskerodae Dominum.

IV.

CHRISTIANUS

cognomine Iunior, filius secundo-genitns Henrici Iulii Ducis Brunsuicensis, lineae Guelferbytane, Episcopus Halberstadiensis, bellô Germanicôi inclatuit. Positis apud Batavos belli tirociniis, hinc Friderico Palatino Bohemiae Regi pulso operam addixit, in partis symbolum Reginae chirotheca, quam pileo aptatam gestabat, assumptâ. Itauqe collectô in Saxonia Westphaliaque exercitu A. C. 1621. per Hassiam graslatur, Amoenoburgum Moguntinae ditionis cepit, a Comite Anholdio postea inde reiectus. Annô sequente Lippiâ, Susatô, Paderbornâ occupatis, multam praedam confecit; sed in Palatinatum ascensurus, in Moeni ad Hoechstam transitu, contra Flekenstenii ei ducendo missi consilium, cum Caesareis congressus, gravem accepit cladem: post quae a Palatino dimissus, cum Masfeldio, ad Hollandos se conferre statuit. In itinere, ad Floriacum, cum Cordubae Duce proeliô commislô brachium amisit, in posterum, eius vice, ferreô non incommode usus: Batavos exinde in solvenda obsidione Bergarum ad Zoomam strenue iuvit: Sequenti annô in Germaniam reversus Osnabrugenses infestavit, oblatam a Caesare veniam, nisi et sociis daretur, recusavit: sed paulo post gravi iterum ad Stattloam strage affectus in Belgium denuo abiit, illic et post hoc in Anglia novos belli apparatus facturus. Partibus A. C. 1625. Daniae Regis cum Mansfeldio sulceptis, Monasteriensi dioecesi incubuit: a Rege, fratre maiore natu Fridericô Ulricô ex auctoratô A. C. 1626. Ducatus ad ministrationem et regii exercitus tertiam partem cnrae suae commissam accepit: Extin ctus eôdem annô, fratri liberam in ditiones redeundi facultatem reliquit.

V.

CHRISTIANUS

filius terrio-genitus Caroli Principis Palatini, Birocfeldiae Ducum auctoris, mature arma sectarus, proeliô ad Wimpenam, ex parte Marchionbis Durlacensi, fortissime se gessit A. C. 1622. ab infetioris Saxonida circulo Dux legionis equestris constitutus A. C. 1623. illam dein in Hungariam duxit, Vinariensem ac Mansfeldium comitatus, A. C. 1626. Danica dein sequutus auspicia, ab illo Rege in ordinem Georgii adscitus est: demum a Gustavo Adolpho Sueciae Rege in Germania victore, equitatus imperium et Rhenani tractus curam suscepit, A. C. 1631. Exin, re Bavaritâ eidem a Rege commendarâ, Augustae Vindelicorum sedem fixit, Bavariâ inde excursiombus infestatâ, Landsbergâ quoque captâ. Postmodum Heidelbergam recuperavit, et in Alsatia, ad Pfaffenhoven superatis Lotharingis, Hagenoam cepit, Post vatia dein in Alsatia ac Palatinatu gesta, militati se imperiô abdicavit A. C. 1635. et Caexsari reconciliatus Argentinam habitatum concessit: Episcopovillam post haec ab affine acceptam incoluit arcemque ibi exstruxit. Obut Neostenii A. C. 1654. pietate, rei familiaris prudentiâ et dictorum constantiâ inclitus. Eô geniti

e Magdalena Catharina Bipontina (cuius mater Rohanea multa in Gallia bona habuit) Christianus A. C. 1637. qui legionis Suevicae Dux, in proelio ad Arrabonem fluv. prope Gorhardi fanum fortitudinis specimen insigue edidit A. C. 1664. et Iohannes Carolus A. C. 16; 8. ambo postea Galliae Regis milites.